شرکت ­های دانش ­بنیان در حوزه طلا و جواهرات

از دو میلیون شرکت ثبت شده در کشور، تنها ۱۰هزار و ۱۵۰ شرکت، دانش ­بنیان و یا فناور هستند. یعنی تنها ۰.۴۵ درصد از فعالین اقتصادی کشور سطح دانشی متمایز و پیشرو دارند، که مورد حمایت ویژه دولت قرار می­گیرند. سیاست توزیع تسهیلات بر اساس نظام شایسته سالاری، سیاست کارآمدی است که نشان می­دهد نرخ رشد شرکت­ های دانش­ بنیان کشور حدود ۲۰ درصد در هر سال است و انتظار می­رود سالانه ۸ تا ۱۰ هزار شرکت به جمع شبکه دانش­بنیان کشور افزوده شوند.

تعداد شرکت ­های دانش ­بنیان در حوزه طلا و جواهرات

بر اساس آمار موجود تعداد شرکت های دانش بنیان در حوزه طلا و جواهر تنها ۱۰ شرکت است که این تعداد فقط ۰.۰۹ درصد سهم تسهیلات دولت را به صنعت طلا و جواهر جذب می کند.

از دو دیدگاه این مطلب حائز اهمیت است:

۱. صنعت طلا و جواهر بعنوان شاکله اصلی اقتصاد یک کشور، باید همیشه پیشتاز و مجهز به سناریوهای آینده نگارانه باشد. کشور ایران جزو ۷ کشور تولید کننده مصنوعات طلا قرار دارد اما متاسفانه از ظرفیت شرکت­های دانش ­بنیان و فناور در این حوزه استفاده نمی­کند و در واقع تنها ۰.۰۹ درصد رشد اقتصاد دانش­ بنیان کشور از این صنعت تامین می­شود.

۲. آسیب شناسی­ های انجام شده نشان می­دهد، عدم اعتماد فعالان این صنعت به دولت و نقص در قوانین تجارتی آن­ها بیشترین علت عقب ماندگی و مشارکت این صنعت در حوزه اقتصاد دانش ­بنیان است. حال آن­که این صنعت دیدگاه سنتی نیز دارد و با آن­که نیاز به پیشرفت و همترازی با دانش روز دنیا دارد اما بخاطر ترس از تغییر، محور فعالیت­های خود را به خرید و فروش و تولید مصنوعات معطوف کرده و خود را از اقیانوس آبی فناوری و تسهیلات بین المللی دولت محروم کرده است.

این موضوع در دانشگاه ­های این صنعت نیز مشهود است؛ سرفصل­ های درسی و رشته­ها محدود به طراحی و ساخت شده و مباحث فناورانه و نوآوری صنعتی زیرساختی در این بین، عقیم مانده، که حاصل آن عدم توان رقابت تکنولوژیکی و قیمت تمام شده با سایر کشورها بدلیل وابستگی تکنولوژیکی و ارزی به مواد اولیه است. از طرفی نخبگان و نفرات برتر این صنعت بسرعت در کشورهای دیگر جذب و از راه دور بکارگیری می­شوند و نیروی متخصص دیگر برای شرکت های ایرانی کار نمی­کند.

در نهایت از آن­جاکه مدیریت و راهبردهای تصمیم گیری برای این صنعت ساختار منسجمی ندارد، و نخبگان و پیشتازان علمی این صنعت به ناچار در صنایع کوچک مختلف جذب شده­اند، می­‌طلبد با ایجاد ساختاری بومی و منسجم متناسب با فضای کسب و کار دانش­ بنیان امروز و فردا، از ظرفیت و قدرت صنعت طلا و جواهر کشور در راستای سیاست­های برنامه هفتم توسعه بهره برد.